million ways to write part 1
[ Release Date : 18 ธันวาคม 2551 ]
01 : ก่อนบทเพลงจะหมดความหมาย (West Of The Sun)
ถ้าวันพรุ่งนี้โลกที่เธออยู่ จะไม่ได้ยินบทเพลงของฉัน
ถ้าวันพรุ่งนี้ไม่มีเพลงใหม่ มีเพียงเพลงในความทรงจำ
ถ้าวันพรุ่งนี้ฉันพบคำตอบ ว่าสิ่งที่ทำไม่มีความหมาย
ถ้าวันพรุ่งนี้ไม่มีทางออก มืดมนจนเดินต่อไปไม่ได้
ถ้าถึงพรุ่งนี้แล้วทุกๆสิ่ง ที่เราได้เคยฝัน
จะเป็นแค่เรื่องเหลวไหล และจบลงไปแค่นั้น
ไม่มีใครรู้ พรุ่งนี้จะเป็นเช่นไร
จึงอยากจะเขียนเพลงนี้แทนหัวใจ ฝากเธอไว้
ก่อนที่ความฝันจะล่มสลาย ก่อนที่บทเพลงจะหมดความหมาย
"ผมคงจะฝืนไม่ได้ ผมรู้ดีและเข้าใจ
ไม่มีอะไรบนโลกใบนี้ จะคงอยู่ได้เสมอไป
มีวันที่ขึ้น ก็ต้องมีวันที่ลง
เหลือเพียงความหวัง ศรัทธา ความรักเท่านั้น ที่มั่นคง
แม้วันนี้จะมืด จนมองไม่เห็นเส้นทางข้างหน้า
ผมก็จะเขียนเพลงด้วยความรัก จนวันสุดท้ายที่ผมลืมตา"
ต่อจากนี้ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร...
"ไม่ว่าจะเป็นเช่นไร"
ก็จะร้องเพลงด้วยความรัก ออกจากหัวใจ
"ใช่ ! "
ต่อไป
"ผมจะทำมันต่อไป"
ก่อนที่ความฝัน ... จะล่มสลาย
(ขอมอบเพลงนี้ ให้คุณเก็บไว้ ... ให้คุณได้รู้ว่า รักไม่เปลี่ยนไป)
ก่อนที่บทเพลง ... จะหมดความหมาย
(ถึงแม้พรุ่งนี้ทุกอย่าง ... ไม่เหมือนวันที่เราเคยเคียงใกล้ )
(ผมก็จะรักคุณ รักคุณ รักคุณตลอดไป)
โอ้.. จะทำยังไง กับวันที่ไม่มีหนทาง
ขอระบายให้เธอได้รู้บ้าง...
นับจากนี้ แม้โลกจะไม่เป็นดังฝัน
จับเอาไว้ จับมือฉัน เราจะยังมีกันและกันเสมอ
จะบอกว่ารักเธอ ขนาดไหน
จะบอกว่ารักเธอ เพราะฉันมั่นใจ
บอกเอาไว้ก่อน บอกผ่านเพลงนี้ก่อน
ก่อนจะไม่เหลืออะไร ให้ฉันได้ฝากไป
บอกเธอไว้ก่อน สิ่งเดียวที่แน่นอน
ก็คือรักทุกคำ ที่ฉันพูดออกไป
แค่บอกกับเธอว่ารักเธอ รักเธอเสมอ
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ มันจะเป็นอย่างไร
ความตั้งใจของฉัน ก็จะไม่เปลี่ยนไป
ก่อนที่ความฝันจะล่มสลาย ก่อนที่บทเพลงจะหมดความหมาย
ผมนั้นจะรักคุณ รักคุณ
โอ้..ให้บทเพลงนี้ ให้แทนใจฉัน
ให้บทเพลงนี้ ได้แทนความรักที่มี
ก่อนที่จะเปลี่ยนไปทุกอย่าง จากเมื่อวาน
คิดว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน
... มาลัย
จับมือฉัน จับเอาไว้ ...
.
02 : คนที่คุณก็รู้ว่าใคร (You Know Who)
หากคุณตื่นตอนเช้า แล้วพบว่ามีช่อดอกไม้ใหญ่
มองหาเจ้าของ คุณก็ไม่เห็นใคร
ก็ไม่ต้องแปลกใจ เพราะช่อนั้นมันเป็นของคุณ
กลางคืนก่อนเข้านอน แล้วพบว่ามีเบอร์ที่ไม่คุ้น
ส่งเป็นข้อความว่าเขาคิดถึงคุณ
ด้วยถ้อยคำอ่อนละมุน ว่าคืนนี้ฝันดีรีบเข้านอน
ก็อย่าเพิ่งคิดไปไกล ใครส่งให้ใครผิดหรือเปล่า
ไม่ต้องเดาก็แค่รับมันไป
โปรดอย่าสงสัย นั่นคือความจริงใจจากผม
จากคนคนเดิม คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
คนที่คอยอยู่ ดูแลระยะไกล
จำได้ไหม เขายังเป็นห่วงคุณเหมือนเดิม
คุณก็รู้ว่าใคร
คุณก็รู้ใช่ไหม
เมื่อไรเจอะลมฝน กลัวเปียกปอนหนาวกาย ต้องรีบไปให้ทัน
ในใจหวังเพียงขอมีร่มซักคัน
ก็ไม่ต้องตกใจ ถ้าคุณบังเอิญเห็นมันวางอยู่ตรงนั้น
ก็จะเป็นใครไปได้ ไม่ต้องวุ่นวายเก็บไปคิด
นึกสักนิด ก็คงรู้กัน
โปรดอย่าสงสัย นั่นคือความจริงใจจากผม
จากคนคนเดิม คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
คนที่คอยอยู่ ดูแลระยะไกล
จำได้ไหม เขายังเป็นห่วงคุณเหมือนเดิม
คุณก็รู้ว่าใคร
โปรดอย่าสงสัย นั่นคือความจริงใจจากผม
จากใครบางคน คนที่คุณก็รู้ว่าใคร (ส่งไปให้คุณแทนความรู้สึกดีๆ)
คนที่คอยอยู่ ดูแลระยะไกล
จำได้ไหม เขายังเป็นห่วงคุณเหมือนเดิม
โปรดอย่าสงสัย นั่นคือความจริงใจจากผม
จากคนคนเดิม คนที่คุณก็รู้ว่าใคร (จากคนที่คุณก็รู้ว่าใคร)
คนที่คอยอยู่ ดูแลระยะไกล
จำได้ไหม เขายังเป็นห่วงคุณเหมือนเดิม
คุณก็รู้ว่าใคร...
.
03 : ความคิด (Hear The Wind Sing)
ยังเดินผ่านทุกวัน
ที่ที่เราพบกันเมื่อก่อน
ยังจำซ้ำๆ ได้ทุกตอน
ราวกับมีใครมาหมุน ย้อนเวลา
แต่ก็คงจะหมุนย้อนได้แค่ในความคิด
ในชีวิตจริง คงไม่เจอกันอีกแล้ว
ยืนอยู่ตรงที่เดิม แต่ไม่มีวี่แวว
เธอจากไปแล้ว และคงไม่ย้อนคืนมาหา
ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้
เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนหนึ่งยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอ ตลอดมา
ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้
อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันจะฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า ฉันยังรักเธอ
อยากเจอเธอเหลือเกิน
เพราะก่อนที่เราต้องเดินแยกทาง
ฉันมีความคิดหลายๆ อย่าง
หลายอย่างเหลือเกิน ที่ฉันไม่ได้พูดไป
แต่กลับมานึกขึ้นได้ในเวลานี้
ในเวลาที่เธอเดินจากฉันไปแสนไกล
หากเธอนั้นยังอยู่ จะกอดเธอให้ชื่นใจ
และค่อยพูดออกไป ทุกสิ่งที่อยู่ในใจฉัน
ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้
เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนหนึ่งยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอ ตลอดมา
ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้
อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันได้ฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า ฉันยังรักเธอ
ขอให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้
อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันได้ฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า...
.
04 : ร่ม (Rainy Story) feat. บอย ตรัย, ออน ละอองฟอง
ฝนพรำ หยดน้ำก็โปรยลงถนน
ทำให้ทุกคนหยุดอยู่ตรงนั้น ไม่มีใครก้าวเดินไป
โชคดีที่ฉันยังเก็บมันเอาไว้
ฉันยังมีร่มคันใหญ่ ไม่ต้องกลัวจะเปียกกาย
แต่เพียงคนเดียวก้าวเดินไป ตัดตัวเองจากโลกรอบกาย
ร่มของฉันก็คงไม่มีความหมาย
ใต้ร่มคันนี้ มันยังมีพื้นที่ว่างพอ
อยากจะขอสักคนเข้ามาอยู่กับฉัน
อยู่ด้วยกันท่ามกลางหยดฝน
ร่มคันนี้ มันมีไว้สำหรับคนสองคน
ไม่ว่าลมฝนจะพัดกระหน่ำสักเพียงไหน
ถ้ามีคนเดินไปด้วยกัน ก็คงอุ่นใจ
ฝนพรำ แต่โลกก็ยังคงสวยงาม
เมื่อใครคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม ว่าร่วมทางกับเขาไหม
เขาดูไม่ค่อยมั่นใจ ท่าทีของเขาเขินอาย
แต่แววตาคู่นั้น เหมือนจะมีความหมาย
ว่าใต้ร่มคันนี้ มันยังมีพื้นที่ว่างพอ
อยากจะขอสักคนเข้ามาอยู่กับฉัน
อยู่ด้วยกันท่ามกลางหยดฝน
ร่มคันนี้ มันมีไว้สำหรับคนสองคน
ไม่ว่าลมฝนจะพัดกระหน่ำสักเพียงไหน
ถ้ามีคนเดินไปด้วยกัน ก็คงอุ่นใจ
. . .
ใต้ร่มคันนี้ มันยังมีพื้นที่ว่างพอ
อยากจะขอสักคนเข้ามาอยู่กับฉัน
อยู่ด้วยกันท่ามกลางหยดฝน
ร่มคันนี้ มันมีไว้สำหรับคนสองคน
ไม่ว่าลมฝนจะพัดกระหน่ำสักเพียงไหน
ถ้ามีคนเดินไปด้วยกัน ก็คงอุ่นใจ
(เป็นเวลาที่ช้าๆ เป็นเวลาที่ประทับใจ)
อยากจะขอให้เธอเข้ามาอยู่กับฉัน
อยู่ด้วยกันท่ามกลางหยดฝน
(โชคร้ายที่เจอกับลมฝน โชคดีที่เจอคนเดินด้วยกัน)
ไม่ว่าลมฝนจะพัดกระหน่ำ สักเพียงไหน
ถ้ามีเธอเดินไปด้วยกัน ฉันก็คงสุขใจ
.
05 : สองหมื่น (20000)
ชีวิตนี้เรามีเวลากันแค่ไหน
ก็เคยได้ยินบางคนได้ลองประมาณเอาไว้
ว่าอย่างดีก็แค่สองหมื่นวัน
ไม่ต้องนับกันให้ชัดๆ ก็พอที่จะรู้
วันเวลาที่เราต่างมีอยู่บนโลกนั้น
มันไม่ได้มากมาย
และวันนี้เราจะเสียไปอีกหนึ่งวัน
จากชีวิตที่แสนสั้นไม่ได้ยืดยาว
ทั้งที่จริงเรามาที่นี่กันแค่เพียงชั่วคราว
อีกไม่นานก็คงต้องลาจากไป
อยู่ที่เราจะใช้เวลาที่มี อยู่บนโลกนี้กันยังไง
เพื่อให้กับตัวเองคนเดียวทุกวัน
หรือจะแบ่งปันให้คนอื่นบ้างไหม
เพื่อเราจะไม่ต้องมาเสียดาย เวลาที่ต้องจากไป
ทั้งชีวิตที่เดินผ่านมาเราโชคดีแค่ไหน
หรือเรายังจะอยากเก็บความโชคดีเอาไว้
คนเดียวจนหมดสองหมื่นวัน
เพราะวันนี้จะถูกใช้ไปอีกหนึ่งวัน
จากชีวิตที่แสนสั้นไม่ได้ยืดยาว
ทั้งที่จริงเรามาที่นี่กันแค่เพียงชั่วคาว
อีกไม่นานก็คงต้องลาจากไป
อยู่ที่เราจะใช้เวลาที่มี อยู่บนโลกนี้กันยังไง
เพื่อให้กับตัวเองคนเดียวทุกวัน
หรือจะแบ่งปันให้คนอื่นบ้างไหม
เพื่อเราจะไม่ต้องมาเสียดายเวลาที่ต้องจากไป
เพื่อเราจะไม่ต้องมาเสียดาย เวลาที่ต้องจากไป
.
06 : ทฤษฎีสีชมพู (Pink Theory) (Live Version)
เธอ เธอเป็นสีชมพู เธอมีโลกของเธออยู่
ที่ฉันไม่อาจล่วงรู้และไม่เคยเข้าไป
ส่วนฉันเป็นสีเทา มีแต่ความเหงารอบๆ กาย
ไม่รู้เลยในความหมายอะไรมากกว่านี้
แต่เธอและฉันก็เดินเข้ามาชิดใกล้
มาทำให้กันและกันเปลี่ยนเป็นสีใหม่
เมื่อชีวิตของเราไหลปนกัน
โลกของฉันก็ดูจะเปลี่ยนสีไป
อะไรเป็นของเธอ ก็กลายเป็นอะไรของฉัน
เมื่อเราต่างเทสีผสมละลายเข้าด้วยกัน
โลกของฉันและเธอก็สดใส กว้างใหญ่ขึ้นกว่าวันนั้น
เมื่อสีทั้งสองผสมกัน เมื่อนั้นมันก็จะเป็นสีของเรา
เราผลัดกันเดินเข้าไป สู่โลกคนละใบ
สุดท้ายก็ต่างไม่รู้ ว่าโลกของใครเป็นของใคร
เมื่อในวันนั้นเธอเข้ามาใกล้ๆ
มาทำให้ฉันแปรเปลี่ยนเป็นสีใหม่
และเมื่อสีของเราไหลรวมกัน
โลกของฉันก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปทั้งใบ
อะไรเป็นของเธอ ก็กลายเป็นอะไรของฉัน
เมื่อเราต่างเทสีผสมละลายเข้าด้วยกัน
โลกของฉันและเธอก็สดใส กว้างใหญ่ขึ้นกว่าวันนั้น
เมื่อสีทั้งสองผสมกัน เมื่อนั้นมันก็จะเป็นสีของเรา
ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่า โลกนี้ยังมีอะไรที่มากกว่า
จากนี้และเรื่อยไป จากนี้สองหัวใจ
ก็คงจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมตลอดไป
อะไรเป็นของเธอ ก็กลายเป็นอะไรของฉัน
เมื่อเราต่างเทสีผสมละลายเข้าด้วยกัน
ก็คงจะเป็นไปตามทฤษฏีที่เขาบอกไว้ว่ามัน
เมื่อสีทั้งสองผสมกันนั้น...
ก็คงไม่มีอะไรที่จะเป็นเหมือนเดิมได้อย่างวันนั้น
เมื่อสีทั้งสองผสมกัน วันนั้นมันก็จะเป็นสีของเรา
.